آمبلیوپی یا تنبلی چشم حدود 2 تا 3 درصد افراد جامعه را گرفتار می‌کند و اگر به موقع درمان نشود باعث کاهش دید دایمی در طول زندگی فرد می‎شود. در واقع یک نفر از هر 40 کودک مبتلا به این عارضه است.

در این اختلال ممکن است ظاهر چشم سالم باشد، اما دید کودک با وجود استفاده از عینک کامل نیست. این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که تکامل بینایی در یک چشم به صورت طبیعی اتفاق افتاده اما در چشم دیگر غیرطبیعی است (تصویر 1). تنبلی چشم اغلب یک چشم را درگیر می‌کند اما گاهی ممکن است هر دو چشم را گرفتار نماید. مسیر بینایی از تولد تا 9 سالگی تکامل می‌یابد و در دوران شیرخوارگی سرعت این تکامل بیشتر است. سرعتی که تنبلی چشم پیشرفت می‌کند به سن کودک بستگی داشته و در کودکان کوچکتر سریعتر به سمت کاهش بینایی پیش می‌رود و برگشت و بهبودی آمبلیوپی هم در افراد کوچکتر سریعتر و بهتر است. تاثیر سن روی تکامل سیستم عصبی به گونه ایست که پس از پنج سالگی، هر چه درمان تنبلی چشم بیشتر به تعویق بیفتد، احتمال به دست آوردن بینایی کامل کمتر می‎شود و پس از هفت تا ده سالگی درمان تاثیر ناچیزی در بهبود بینایی خواهد داشت.

ادامه مطلب: تنبلی چشم