کراتیت باکتریايى یا زخم میکروبی قرنیه باعث ایجاد درد چشم، کاهش دید، حساسیت به نور، اشکريزش و ترشح چركى می‎شود. این بیماری ممکن است به دنبال استفاده از لنزهاى تماسى، صدمه به چشم يا جراحى‌هاى قرنيه ايجاد شود و اگر بدون درمان باقی بماند ممکن است به نابینایی منجر شود.

استافیلوکوک اورئوس و پسودوموناس‌آئروژینوزا (در استفاده‌کنندگان از لنزهای تماسی)، شایعترین باکتری‌های مسئول ایجاد عفونت قرنیه می‌باشند. کراتیت باکتریائی به دو نوع سطحی و عمقی تقسیم می‎شود.

کراتیت سطحی: لایه‌های بیرونی قرنیه را درگير می‌نماید و پس از بهبودی، اثرى از زخم روی قرنیه باقی نمی‌ماند.

کراتیت عمقی: بر لایه‌های زیرین قرنیه تاثیر گذاشته و بعد از بهبود ممکن است جای زخم (اسکار) روی قرنیه باقی بماند. اگر این اسکار در ناحيه مركزى بوده و در مسير بينايى قرار گيرد، باعث کاهش دید می‎شود.

علاوه بر کراتیت باکتریايى، انواع دیگری از عفونت‌های قرنيه نیز وجود دارند که عبارتند از:

• کراتیت آمیبی: استفاده کنندگان از لنز‌های تماسی بیشتر در معرض خطر ابتلا به اين نوع كراتيت بوده و عامل آن آميب آکانتاموبا می‌باشد.
• کراتیت قارچی: بيشتر در افرادى كه پيوند قرنيه شده‌اند و يا به مدت طولانى تحت درمان با قطره‌هاى استروئيدى هستند ايجاد مى‌شود. کشاورزانی که در معرض تماس مواد گیاهی با چشم قرار دارند نیز ممکن است دچار این نوع زخم شوند.
• کراتیت ویروسی: معمولاً بدنبال عفونت با هرپس سیمپلکس و هرپس زوستر ایجاد می‎شود.
• فوتوکراتیت: در اثر قرار گرفتن طولانى مدت در معرض اشعه ماوراء بنفش شدید ایجاد می‎شود (نور خورشید بویژه در روز‌های برفی و یا قوس جوشکاری).

علائم کراتیت باکتریايى

علائم کراتیت باکتریايى عبارتند از: کاهش دید، درد ناگهانی چشم، افزایش حساسیت به نور، اشک‌ريزش، ترشح بیش از حد چشم. در صورت تجربه هر کدام از این موارد به خصوص اگر به صورت ناگهانی شروع شده باشد باید با چشم‌پزشک تماس گرفته شود.

چه چیزی باعث بروز کراتیت باکتریايى می‎شود؟

مهم‌ترین عوامل زمینه‌ساز کراتیت باکتریايى عبارتند از: استفاده از لنز به خصوص در موارد استفاده طولانی، استفاده از استروئیدهای موضعی، بیماری اخیر قرنیه، کاهش ایمنی ناشی از دیابت یا تغذیه نادرست، جراحى¬هاى انكسارى اخير روى قرنيه، آسيب اپيتليوم قرنيه به دنبال ضربه.

همانطور که اشاره شد هنگام بروز هر یک از علائم کراتیت باکتریال (درد، کاهش دید، حساسیت به نور، ترشح چرکی و اشک)، باید به صورت اورژانسی به چشم‌پزشک مراجعه شود. به منظور جلوگیری از نابینایی، درمان کراتیت باکتریال باید خیلی سریع آغاز شود (تصویر 1).

درمان کراتیت باکتریايى

براى تشخیص دقیق عامل عفونى کراتیت باکتریايى، باید نمونه‌ای کوچک از سطح قرنیه برای بررسى آزمایشگاهی ارسال شود. این کار توسط چشم‌پزشک و با خراشیدن آرام سطح قرنیه انجام می‎شود.

کراتیت باکتریايى معمولاً با قطره‌‌های آنتی‌بیوتیک درمان مى‌شود. طى دوره درمان معاینات دوره‌ای منظم چشم‌پزشکی با فواصل مشخص، ضرورى می‌باشد. معمولاً قطره‌ها بطور مکرر و با فاصله مصرف كم تجويز می‌شوند.

اگر از لنز تماسی استفاده می‎شود نگهداری درست، تمیز کردن دقيق و رعايت بهداشت هنگام گذاردن لنز برای کاهش خطر ابتلا به کراتیت باکتریايى الزامی است.